Supertof niet alleen teams uit Nederland doen mee aan het Nederlands Theatersport Toernooi, maar ook teams uit België. Een van deze teams stelt zich hieronder voor en vertelt o.a. over het verschil tussen Belgische en Nederlandse comedy.
Companie Amai, volgens jullie omschrijving gericht op snelle, harde comedy. Kunnen jullie daar een voorbeeld van geven?
We bedoelen daar vooral mee dat het tempo van onze scènes zeer belangrijk is. Wanneer een scene tijd nodig heeft om te ademen, dan krijgt die dat, maar eens het publiek aan het lachen is smijten we ons volledig en kunnen we het tempo stevig opdrijven. We doen dit vooral met games zoals bv “spelen met je leven”, speeddate, soapvierkant, enz…
Deze games draaien zowel om verhaal als om snelheid en de vaak stevige humor die er uit voort vloeit. “Spelen met je leven” is een game waarbij we iemand uit het publiek interviewen over diens leven, dromen, wensen, angsten, enz… Daarna spelen we een soort versie van diens leven met de nodige komische invalshoeken. Mensen worden nooit uitgelachen, maar ze worden wel op de korrel genomen en de nodige absurditeiten worden sowieso in de verf gezet. Het tempo van dergelijke games moet goed zitten.
Hoe hebben jullie je op het gebied van absurdisme ontwikkeld?
Compagnie Amai vreest de scenes over microbes, planten en kreeftskeerkringen niet. Het hoeven zeker niet altijd huis, tuin en keuken-scènes te zijn.
We zijn ons wel zeer bewust van het concept “crazytrain” waarbij sommige scenes zo absurd worden dat ze niet meer te volgen zijn en eigenlijk ook niet meer aangenaam zijn. In het verleden hebben we ons hier af en toe schuldig aan gemaakt waarop we nog letterlijk de vraag gekregen hebben: “hebben jullie xtc gepakt?”. Ondertussen weten we die crazytrain beter te vermijden. Als je 1 absurd aspect van een scene in de verf te zet en uitvergroot dan werkt absurdisme heel goed.
Wanneer zou je vooral niet naar jullie moeten komen kijken, en wanneer wel?
Wanneer je niet moet komen kijken is als we we moeten spelen in een zaal met vreselijke omstandigheden: lawaaierig publiek dat nog zit te eten of te babbelen, muziek op de achtergrond, zonder podium, vreselijke acoustiek. Maar eigenlijk vinden we dat in dergelijke omstandigheden geen enkele improvisatietheatergroep nog mag spelen. Dat doet onze kunstvorm alleen maar onrecht aan. Ook improvisatietheater moet in de ideale omstandigheden gespeeld worden zodat het volledig tot zijn recht komt (zoals op het NTT 😉 )
Wanneer je zeker naar ons moet komen kijken is in onze eigen zaal in Gent (in de Meubelfabriek). We zijn daar in een tijdelijke invulling gestapt met heel wat andere organisaties uit Gent en daardoor hebben we nu voor 5 jaar lang al zeker een zaal voor onszelf waar we kunnen trainen en spelen. Het is ideaal voor improtheater want er kan tussen de 50 en 80 man binnen, je ziet het publiek goed genoeg, het is gezellig en het is helemaal ingericht naar onze smaak. In deze zaal spelen we altijd op ons best!
Wat maakt Vlaamse comedy anders dan Nederlandse comedy?
Nederlandse comedy heeft een duidelijker kader met meer opleidingen, stijlen, tradities. In België is dat er eigenlijk niet. Je kan toch al zeker geen cabaretopleidingen volgen. Hoogstens kleinkunst, maar wat dat precies inhoudt… In Belgie is het altijd een beetje een chaos, maar uit chaos ontstaan soms sterke dingen. En misschien is dat ook wel de reden waarom de Belgische improgroepen ook wat absurder zijn. Alles evolueert ook heel snel in België. Tot 5 jaar geleden was er amper longform, nu wordt het overal gespeeld en zijn er heel wat groepen mee bezig.
Willen jullie verder nog iets kwijt?
Nee! Bedankt dat we er mogen bij zijn!
